Dalgın Kuş

O soğuk sokakta bi başıma yürürken düşünürüm.Ankara ayazında götüm donsa da düşünürüm.Sokağa girerken aldığı tüm kararları gerçekleştiremeden de geri dönerim.Kendi kendime yenilirim.Dönüş yolunda düşünmem.Sokrates'in soru cevap yöntemiyle problem çözdürebileceği aptal bir beyinden farksız olurum.Gelirken zerre işlemeyen soğuk,dönüş yolunda ayaklarımdan önce beynime girip tüm hücrelerimi dondurur.Yenilgi..

Geç geldiğim akşamlarda binanın merdivenlerini beşer beşer çıkarım.Bazenleri bizim kata geldiğimde,babam çok bişi der mi acab... deyip cümleyi yarıda keserim ve tek tek çıkarım kalan basamakları.Somurtup,bu kadar dalgın olup,bu kaybı unutacak ne vardı diye hayıflanırım.Bir yenilgi daha..

Böyle böyle sinerim kabuğuma.Kimse anlamaz.Bir gün o sokağa hiç girmediğimde benim yokluğum farkedilir de,o son basamaktayken O'nun yokluğunun farkındalığına bir daha varmak hiç değişmez.